Interview – (door @Jan Paymans)
“Met Bram en zijn vrouw Nel hadden mijn vrouw en ik een heel goede band. We konden goed met elkaar opschieten. Geregeld kwamen we bij elkaar op bezoek. Met Bram had ik zelfs een soort goochelact. Als ik visite had en er moest iets leuks gedaan worden, dan zei ik langs mijn neus weg: ‘Dan moet je Fred Kaps bellen, die kan telefonisch goochelen!’ Nou dat geloofden ze bijna nooit, dus werd er altijd gebeld. Fred nam op en vroeg of ze een spel kaarten hadden. Dat mochten ze schudden. Vervolgens een kaart uitnemen en goed onthouden. Fred noemde dan onmiddellijk de gekozen kaart. Nee, het was géén force, de mensen hadden een geheel vrije keuze. O, en ik zat zelf niet aan de telefoon. Iets zeggen mocht ik ook niet. Ja, daar hebben we veel plezier aan beleefd.”
Schelmenstreken
De leden van de M7 haalden ook allerlei schelmenstreken met elkaar uit. “We hadden met Ad de Lunès een afspraak gemaakt dat we bij hem in Zwolle op een bepaalde zondag langs zouden komen. Maar we stonden ’s morgensvroeg al om 3 uur bij hem voor de deur. Het was donker en iedereen sliep natuurlijk. En wij maar steentjes gooien tegen zijn raam. En bellen en roepen van: ‘Doe maar open, we zijn er!’ Voordat Ad wakker was, was de hele buurt zo’n beetje op. En stond de politie op de stoep. Nou, die agenten waren nog eerder binnen dan wij. Toen we uitgelegd hadden dat wij goochelvriendjes waren, vertrouwden ze het toch niet helemaal. Dus stelden wij voor maar een paar goocheltrucjes te doen. Dat is toen een paar uur doorgegaan, want de politie wilde het huis niet meer uit!”
Einde
“En dan bloedt het langzaam dood. Kijk, het was leuk toen iedereen nog vrijgezel was. Naarmate je ouder werd, leerde je een leuke vrouw kennen en moest er brood op de plank komen. Dus had je wat minder tijd. Ja, onze vrijheid werd ons uit handen genomen door dit soort dingen. In plaats van iedere maand kwamen we nu nog maar een keer in de twee maanden bij elkaar. Bram was er vaak niet bij. Die zat toen veel in het buitenland. Op den duur merkten we dat ondanks het enthousiasme voor het clubje het fanatieke goochelen dat wij vroeger deden, weggleed en steeds meer verdampte. Je deed nu een paar trucjes en verder was het verdraaid gezellig met wat hapjes en drankjes. Toen heb ik 6 januari 1973 precies 25 jaar na de oprichting de M7 officieel ontbonden.”
Het geheim
“Het geheim van het succes van de M7 was de buitengewoon vriendschappelijke en collegiale sfeer. Niemand had geheimen voor een ander. We hielpen elkaar allemaal. De M7 heeft ook wel goede bijdragen geleverd aan de goochelwereld, bijvoorbeeld door de organisatie van congressen of door het succesvol meedoen aan de concoursen. En bij ons kreeg alles wat iemand inbracht de volledige aandacht. Nooit was het van ‘Ach, dat ESP, weg ermee! Nee, alles had de aandacht van iedereen…’.”
@Auteur: Jan Paymans – datum interview onbekend